– Zasady przyjęcia i odpłatność
Osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnoprawności, która nie może samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych, przysługuje prawo do zamieszkania w Domu Pomocy Społecznej (zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej).
Osoba, o której mowa, składa wniosek, prośbę (o skierowanie do domu pomocy społecznej) do Ośrodka Pomocy Społecznej właściwego ze względu na swoje miejsce zamieszkania. W piśmie tym opisuje swoją sytuację i podpisane pismo przesyła do Ośrodka Pomocy Społecznej.
Ośrodek Pomocy Społecznej po rozpatrzeniu wniosku, przy pomocy pracownika socjalnego przeprowadza wywiad środowiskowy u osoby ubiegającej się o przyjęcie do DPS, który winien potwierdzić opisany stan rzeczy. Pracownik socjalny pomaga zgromadzić pozostałe dokumenty (zaświadczenie od lekarza rodzinnego, uzasadniające, iż osoba wymaga całodobowej opieki jak też badania lekarskie, decyzję o dochodzie osoby, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności i inne niezbędne informacje wynikające z przepisów).
Kiedy spełnione są przesłanki o których mowa w punkcie pierwszym zgodnie z art. 59 ust. 1 wspomnianej ustawy decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej i decyzję ustalającą opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wydaje organ gminy właściwej dla tej osoby w dniu jej kierowania do domu pomocy społecznej.
Pobyt w Domu Pomocy Społecznej jest odpłatny, do wysokości 70% dochodu osoby ubiegającej się o przyjęcie.
Wysokość kosztu utrzymania w Domu Pomocy Społecznej Wędrowiec jest corocznie ogłaszany w Dzienniku Urzędowym.
Jeżeli odpłatność osoby umieszczonej w DPS tj. 70% dochodu jest niższa niż koszt utrzymania, opłatę ponoszą (zgodnie z art. 61 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej) – małżonek, zstępni przed wstępnymi.
W przypadku, gdy osoba ubiegająca się o przyjęcie do DPS nie ma bliskiej rodziny lub dochody osób zobowiązanych do odpłatności są niskie obowiązek opłaty spoczywa na gminie.
Dom Pomocy Społecznej “Wędrowiec przeznaczony dla kobiet z niepełnosprawnością intelektualną położony jest w sercu miechowickiego lasu, pomiędzy Bytomiem a dzielnicą Zabrza – Rokitnicą, wystarczająco daleko, by nie słyszeć zgiełku miasta, a jednak na tyle blisko, by w kilka minut dojechać do centrum.